پیش بینی بقای پس از جراحی در بیماران مبتلا به سرطان معده

مقدمه و هدف: سرطان معده، دومین سرطان شایع و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان ها در سراسر دنیا شناخته شده است و در ایران آدنوکارسینوم معده کشنده ترین نوع سرطان معده است و افراد دارای این نوع سرطان طول عمر کوتاه تری نسبت به سایرین دارند.   در این مطالعه بقای بیماران مبتلا به سرطان معده که در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تحت جراحی قرار گرفتند مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.   روش بررسی: طی سال های 1381 لغایت 1385، تعداد 455 بیمار مراجعه کننده با تشخیص قطعی سرطان معده که در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تحت عمل جراحی قرار گرفتند به صورت همگروه تاریخی تحت بررسی و آنالیز قرار گرفتند. اثر متغیرهای جنس، سن، شاخص توده بدنی، وضعیت مواجهه با مواد شیمیایی، سابقه فامیلی، درجه تمایز هیستوپاتولوژیک، سابقه مصرف زیاد نمک یا دخانیات، هیستولوژی بیماری، نوع هیستوپاتولوژی، مرحله پیشرفت سرطان، علایم در زمان تشخیص و اندازه ی تومور بر طول عمر بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کاپلان-مایر، مدل مخاطرات متناسب کاکس و برآوردگر برسلو و تارون-وایر استفاده شد.   نتایج: 6/71 درصد از بیماران مرد و بقیه (4/28 درصد) زن بودند و میانگین سن در بیماران مرد 39/59 سال و در زنان 22/56 سال بود. میانگین و میانه ی بقای این بیماران به ترتیب 56/32 ماه و 3/28 ماه به دست آمد و بقای یک ساله، دو ساله، سه ساله، چهارساله و پنج ساله ی این بیماران به ترتیب 78/0، 53/0، 40/0، 32/0 و 15/0 به دست آمد. مدل مخاطرات متناسب کاکس نشان داد که سن در زمان تشخیص (023/0 p =)، سابقه ی فامیلی (045/0 p =) و اندازه ی تومور (032/0 p =) با طول عمر بیماران ارتباط معناداری داشته اند.   نتیجه گیری و بحث: میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده پایین است و به نظر می رسد که یکی از دلایل جدی این مسأله، تأخیر در تشخیص باشد. بنابراین، به کارگیری آموزش همگانی درباره ی تشخیص و علایم خطر اولیه بیماری و انجام آزمایش های دوره ای، اجتناب ناپذیر است.